Pamięć podręczna

Pamięć podręczna (ang. cache) to rodzaj pamięci stosowany w komputerach do przyspieszania dostępu do danych przez procesor. Pamięć podręczna jest umieszczana pomiędzy procesorem a pamięcią główną (RAM) i przechowuje kopię danych z pamięci głównej, które procesor niedawno użył lub prawdopodobnie będzie potrzebował w najbliższej przyszłości.

Dzięki pamięci podręcznej, procesor może szybciej odczytywać dane i instrukcje, ponieważ nie musi czekać na ich załadowanie z pamięci głównej, która jest wolniejsza w odczycie niż pamięć podręczna. Pamięć podręczna jest zwykle podzielona na trzy poziomy: L1, L2 i L3. Pamięć L1 jest najbliższa procesorowi i jest zazwyczaj podzielona na dwie części: L1i (przechowuje instrukcje) i L1d (przechowuje dane).

Dostęp do pamięci podręcznej jest znacznie szybszy niż do pamięci RAM, ale ma ona też swoje ograniczenia. Pamięć podręczna jest zwykle mniejsza niż pamięć RAM i ma ograniczoną pojemność, co oznacza, że ​​nie wszystkie dane i instrukcje mogą być przechowywane w niej jednocześnie. W takim przypadku procesor musi pobierać dane z pamięci RAM, co jest wolniejsze i może spowolnić pracę systemu.

Dlatego optymalizacja wykorzystania pamięci podręcznej jest ważnym czynnikiem wpływającym na wydajność procesora. Producenci procesorów starają się projektować pamięć podręczną tak, aby zapewnić jak największą efektywność, zapewniając równocześnie odpowiednią pojemność i niski koszt.

0|1|2|3|4|5|6|7|8|9|A|B|C|D|E|F|G|H|I|J|K|L|Ł|M|N|O|P|Q|R|S|Ś|T|U|V|W|X|Y|Z